Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ δεν ζήτησε ποτέ τα φώτα – Έφυγε όπως έζησε…αθόρυβα

Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 89 ετών άφησε ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στο σπίτι του στη Γιούτα, εκεί όπου είχε επιλέξει να ζήσει τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του, μακριά από τον θόρυβο της κινηματογραφικής βιομηχανίας.

Σύμφωνα με τους New York Times, ο θρυλικός ηθοποιός, σκηνοθέτης και ιδρυτής του Sundance πέθανε στο ορεινό του καταφύγιο, επιβεβαιώνοντας με τον πιο ήσυχο τρόπο τη βαθιά ανάγκη του για απομόνωση, ιδιωτικότητα και ουσία.

Ο Ρέντφορντ ήταν πάντα αντίθετος με τον τίτλο του «σταρ».

Παρά τη διεθνή φήμη, τα Όσκαρ και τις αμέτρητες επιτυχίες, διαχώριζε απόλυτα τη δημόσια εικόνα από την προσωπική του ταυτότητα.

Σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις στο Vanity Fair, όπου συζητούσε για τις ταινίες του, είπε ότι το πιο δύσκολο και λιγότερο ευχάριστο μέρος της δουλειάς του ήταν η προώθηση ενός φιλμ.

Ενώ του άρεσε πάντα η δουλειά πίσω από τις κάμερες, τα φώτα της δημοσιότητας και της προώθησης ήταν κάτι που «ποτέ δεν ισορροπούσε» με τη φασαρία που τα συνοδεύει.

Ήδη από τη δεκαετία του 1960, είχε εγκαταλείψει το Λος Άντζελες και είχε εγκατασταθεί μόνιμα στη Γιούτα.

Εκεί, αγόρασε μια απομονωμένη έκταση και έκτισε ένα λιτό σπίτι από πέτρα και ξύλο, μην επιθυμώντας να ακολουθήσει τη ζωή των υπολοίπων του Χόλιγουντ.

Δεν εμφανιζόταν σε πάρτι, δεν έκανε δημόσιες σχέσεις, δεν συντηρούσε προσωπικό brand.

Το σπίτι του έγινε καταφύγιο, όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για δημιουργούς που ήθελαν να δουλέψουν χωρίς συμβιβασμούς – μέσω του Sundance Institute, που ίδρυσε εκεί το 1981.

Το φεστιβάλ Sundance έγινε προέκταση της προσωπικής του φιλοσοφίας: στήριξη στους «σιωπηλούς», σε εκείνους που δεν είχαν βήμα. Ο Ρέντφορντ προτιμούσε να ζει στη φύση, να περνά χρόνο μόνος και να εργάζεται αθόρυβα για την καλλιτεχνική ελευθερία των άλλων.

Είχε παντρευτεί δύο φορές και είχε τέσσερα παιδιά, ωστόσο απέφευγε να εμφανίζεται μαζί τους στα μέσα ενημέρωσης.

Η οικογενειακή του ζωή ήταν ιερή και απροσπέλαστη. Είχε βιώσει την απώλεια του πρώτου του γιου, γεγονός που τον σημάδεψε και ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την ανάγκη του για απομόνωση.

Στην τελευταία του εμφάνιση μπροστά από τις κάμερες –μια σιωπηλή σκηνή στο Dark Winds το 2025– επέλεξε ξανά να εκφραστεί χωρίς λόγια, χωρίς πρόσωπο-μάσκα, χωρίς εξήγηση. Όπως ακριβώς έζησε. Και όπως ακριβώς έφυγε.