Αυτή είναι η ιστορία πίσω από τους κομπογιαννίτες γιατρούς – Η προέλευση του παρατσουκλιού

Η έκφραση για τους κομπογιαννίτες γιατρούς υπάρχει και χρησιμοποιείται στην κοινωνία για πάρα πολλές εκδοχές, όμως ελάχιστοι γνωρίζουν την προέλευση του.

Είναι αυτοί που με τεχνάσματα παριστάνουν τους γιατρούς αλλά δεν είναι. Από πού προήλθε όμως αυτό το παρατσούκλι και τι σχέση έχει με τους Ηπειρώτες;

Κι όμως Ηπειρώτες ήταν αυτοί από τους οποίους «γεννήθηκε» αυτό το παρατσούκλι. Και συγκεκριμένα ήταν οι λεγόμενοι Βικογιατροί ή αλλιώς οι γιατροί του Ζαγορίου.Οι Κομπογιαννίτες γιατροί, λοιπόν, ήταν οι ξακουσμένοι αυτοδίδακτοι γιατροί από το Ζαγόρι, γνωστοί και με άλλα ονόματα, όπως Ματσουκάδες, Βικογιατροί, Σακκουλαραίοι, Κα-ταφιανοί, Ζαγοριανοί. Πώς έγιναν τόσο γνωστοί; Οι κομπογιαννίτες ήταν πολλοί ξακουστοί για τις καταπληκτικές επιτυχίες τους, με την ιατρική ικανότητα τους και η φήμη τους έφτασε μέχρι τα σουλτανικά παλάτια. Ήταν όπως είπαμε αο αιώνα η φήμη τους είχε απλωθεί σε όλες τις βαλκανικές χώρες και τη Mικρά Aσία.

Έφτασαν δε στο σημείο να κατέχουν πολύ υψηλά αξιώματα ως ιατρικοί σύμβουλοι των σουλτάνων. Κάτι τέτοιο ίσχυε με τον καταγόμενο από το Kαπέσοβο Πασχάλογλου. Ο ίδιος έβγαλε χρήματα όχι μόνο ως γιατρός, αλλά και μυστικοσύμβουλος των σουλτάνων Aμπντούλ Xαμίτ A΄, Σουλεϊμάν Γ΄, Mουσταφά Δ΄ και Mαχμούτ B΄.

Οι εμπειρικοί γιατροί του Ζαγορίου διέπρεψαν τα χρόνια πριν και μετά την Επανάσταση του 1821 και κατά μία παράδοση ασκούσαν το έργο τους από το 1690.

Γιατί ονομάστηκαν Κομπογιαννίτες γιατροί; 

Η μία εκδοχή αναφέρει ότι οι Κομπογιαννίτες γιατροί συνέλεγαν βότανα από τη χαράδρα του Βίκου και τα χορηγούσαν στους ασθενείς. Τα φύλαγαν σε μεγάλα μαντήλια δεμένα με κόμπο. Η άλλη και επικρατέστερη εκδοχή αναφέρει ότι ονομάστηκαν κομπογιαννίτες από το «κόμπος», που σημαίνει απάτη, και το συνθετικό Iωαννίτης.

Οι Κομπογιαννίτες γύριζαν παντού έφιπποι και πάντοτε είχαν μαζί τους σακούλες με βότανα. Φορούσαν «μέλαιναν και μαλλιαράν σεγκούναν». Έδεναν με πράσινη ταινία «την εις δασείς πλοκάμους κυμαίνουσαν χαίτην των». Πάντοτε από το μπράτσο τους κρεμόταν «οζώδης ράβδος», ματσούκι. Γι ‘αυτό και τους έλεγαν ματσουκάδες ή ματσουκάρηδες.

Όπου πήγαιναν τους γινόταν υποδοχή, με φωνές και υπόκρουση από κουδουνίσματα, ζουρνάδες, ποδοβολητά αλόγων και ο κόσμος έτρεχε να τους καλωσορίσει.