Π. Λαφαζάνης για το δημοψήφισμα του 2015: «Ήταν μια εθνική τραγωδία και πολύ μεγάλο πραξικόπημα»

Αναφορά στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 έκανε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, εκφραζόμενος με πολύ σκληρά λόγια για την αντιστροφή του αποτελέσματος από τον Αλέξη Τσίπρα.

«Αυτό που ακολούθησε ήταν μια εθνική τραγωδία και ένα πολύ μεγάλο πραξικόπημα που έκτοτε είναι οιονεί πραξικόπημα. Ό,τι γίνεται από εκεί και πέρα με την καταπάτηση της λαϊκής βούλησης δεν παράγει κανένα έννομο αποτέλεσμα. Όσα συντελούνται έκτοτε είναι αντισυνταγματικά και παράνομα» ξεκίνησε ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας.

Ο ίδιος χαρακτήρισε αρχιτέκτονες του πραξικοπήματος τον Αλέξη Τσίπρα και τον «δήθεν καραμανλικό» Προκόπη Παυλόπουλο «που ραδιούργησε και συνωμότησε ώστε να καταπνίξει τη λαϊκή βούληση».

«Και οι δύο θα πρέπει να γραφτούν με μαύρα γράμματα στη νεότερη ιστορία της χώρα ως κυνικοί πραξικοπηματίες» συμπλήρωσε και τόνισε ότι «θα καθίσουν κάποια στιγμή στο σκαμνί οι υπεύθυνοι για να λογοδοτήσουν».

Κατά τον επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας «θα έπρεπε να παρέμβει αυτεπάγγελτα η δικαιοσύνη γιατί καταπατήθηκε η λαϊκή βούληση, για εσχάτη προδοσία και αντιδημοκρατικό πραξικόπημα. Δυστυχώς, όμως, όλη η κυρίαρχη πολιτική πράξη συνηγόρησε στο πραξικόπημα αυτό και το κουκουλώσαν σαν να μην υπάρχει».

Όπως είπε «ο λαός είπε “όχι” στη συμφωνία Γιούνκερ και η κυβέρνηση αντί να σεβαστεί αυτή τη λαϊκή εντολή, υπερβαίνει το πλαίσιο αυτό και φέρνει μια χειρότερη συμφωνία χωρίς να ερωτηθεί ο λαός και αυτός είναι ο ορισμός του πραξικοπήματος. Το αποτέλεσμα είναι εσχάτη προδοσία».

Ερωτηθείς για το τι επεδίωκε τότε ο πρωθυπουργός, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης εκτίμησε ότι «πιθανότατα δεν ήθελε το “όχι” ο Τσίπρας. Ήθελε ή να επικρατήσει το “ναι” ή να επικρατήσει οριακά το “οχι” ως πρόσχημα για να ξεφύγει από τις αντιμνημονιακές του πολιτικές».

Επιβεβαίωσε, τέλος, ότι «η προταση μου εκείνες τις ημέρες ήταν αν οι Ευρωπαίοι επέμεναν στον εκβιασμό μαζί με το ΔΝΤ για την αλλοίωση της βούλησής του και δεν μπορούσε να υπάρξει μια συναινετική διέξοδος με συμφωνία συμβατή με τη λαϊκή βούληση, η Ελλάδα δεν είχε καμία άλλη επιλογή από το να οδηγηθεί στο εθνικό νόμισμα και είχα κάνει συγκεκριμένη πρόταση για το θέμα αυτό» προσθέτοντας ότι «προφανώς στην Ελλάδα θα τις τυπώναμε (σ.σ. τις νέες δραχμές), θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν αποθεματικά για να υπάρξει αντίκρισμα».