Τη δημιουργία «ευρωπαϊκής πολιτικής κοινότητας» ανοιχτής σε Βρετανία και Ουκρανία προτείνει ο Ε.Μακρόν

Μία πρόταση για την ανανέωση του πολιτικού χάρτη της Ευρώπης παρουσίασε χθες στο Στρασβούργο ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν με τη δημιουργία μιας νέας «πολιτικής ευρωπαϊκής κοινότητας» που θα δίνει τη δυνατότητα σε χώρες εκτός ΕΕ, όπως η Ουκρανία και η Βρετανία, να ενταχθούν στις «ευρωπαϊκές βασικές αξίες».

Ο νέος οργανισμός που πρότεινε ο Μακρόν κατά τη χθεσινή ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο, θα περιλαμβάνει μέλη της Ε.Ε αλλά και όσα δεν ανήκουν στην «ευρωπαϊκή οικογένεια».

Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα «Daily Mail», ο Μακρόν πρότεινε την δημιουργία μίας παράλληλης πολιτικής κοινότητας- σαν την Ε.Ε- που θα μπορούσε να απευθύνεται σε χώρες που φιλοδοξούν να ενταχθούν στην Ένωση ή σε χώρες που έχουν ήδη αποχωρήσει από το μπλοκ.

Μόνον η Βρετανία, που αποχώρησε πριν από ενάμιση χρόνο με το Βrexit από την ΕΕ, ανήκει στον χαρακτηρισμό «όσων έφυγαν» του Μακρόν.

Ωστόσο, ο ένοικος του Ηλυσίων δεν παρουσίασε λεπτομέρειες του σχεδίου του, έδειξε όμως ότι επιθυμεί διακαώς να βρεθεί μια λύση για την Ουκρανία, που ζητεί την άμεση ένταξή της στην Ε.Ε μετά την έναρξη της ρωσικής επέμβασης.

Όπως αναφέρει o ιστότοπος «Politico», ο πρόεδρος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας δεν εξήγησε πώς θα εξισορροπηθούν τα προνόμια ενός κράτους μέλους με τις υποχρεώσεις του, ούτε έδωσε λεπτομέρειες για το πώς τα μέλη της ΕΕ θα παρέχουν εγγυήσεις ασφαλείας στα νεότερα.

Προτείνοντας τη δημιουργία μιας «ευρωπαϊκής πολιτικής κοινότητας», υποστήριξε ότι, «η φιλοδοξία» του ουκρανικού λαού, «όπως και της Μολδαβίας και τη Γεωργίας για ένταξη στην ΕΕ, μας καλεί να σκεφθούμε εκ νέου τη γεωγραφία και την οργάνωση της ηπείρου μας.

«Η Ουκρανία με τον αγώνα και το θάρρος της είναι ήδη εγκάρδιο μέλος της Ευρώπης μας, της οικογένειάς μας, της ένωσής μας», είπε ο Μακρόν.

Ωστόσο, την ώρα που εξέφραζε την αλληλεγγύη του για την Ουκρανία, που ελπίζει να λάβει καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας της ΕΕ στη σύνοδο κορυφής του Ιουνίου, έσπευσε να της επισημάνει ότι ο δρόμος θα είναι μακρύς:

«Ακόμα κι αν τους δίναμε αύριο το καθεστώς υποψηφίου, γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι η διαδικασία για να τους επιτραπεί η ένταξη θα διαρκούσε αρκετά χρόνια – στην πραγματικότητα πιθανώς δεκαετίες».