Πρόσθετη χρηματοδότηση στην Ελλάδα: Πολύ καλό για να είναι αληθινό…

Αναμφίβολα η πρόσθετη χρηματοδότηση που εξασφάλισε η Ελλάδα για την επαναγορά των ομολόγων είναι μια καλή εξέλιξη. Ισως πολύ καλή για να είναι αληθινή. Και απέναντι σε κάθε τι που είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό πρέπει κανείς να είναι επιφυλακτικός. Ιδιαίτερα όταν οι ευρωπαίοι εταίροι μας δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες γαλαντομίες. Για κάθε ευρώ που μας έχουν δώσει ζητούν, δικαίως ή αδίκως, πολλαπλάσιες εξασφαλίσεις και μέτρα.

Χθες, ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ στις δηλώσεις του έκανε λόγο για πρόσθετα μέτρα που θα πρέπει να είναι έτοιμοι να πάρουν τόσο η Ελλάδα όσο και οι υπόλοιποι Eυρωπαίοι ώστε η χώρα να επιτύχει τους στόχους της. Και για τους εταίρους μας πρόσθετα μέτρα σημαίνει πρόσθετη χρηματοδότηση. Για μας όμως είναι σαφές ότι αφορούν περισσότερη λιτότητα.

Και εκεί είναι το θέμα. Ο Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς επανηλειμμένως έχει επισημάνει την ανάγκη ενίσχυσης της ρευστότητας στην αγορά για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Ομως με το πρόγραμμα επαναγοράς, το οποίο επιχειρεί να μειώσει τον λόγο του χρέους ως προς το ΑΕΠ, συμβαίνει το αντίθετο. Παραμελείται εντελώς ο παρανομαστής του κλάσματος, από την αύξηση του οποίου θα μπορούσαμε να έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα.

Για τη χρηματοδότηση της επαναγοράς και τη διαγραφή 20 δισ. χρέους απαιτούνται 11,3 δισ. ευρώ. Αυτά περιλαμβάνονται στο πακέτο βοήθειας. Αρχικά, πριν αποφασιαστεί η επαναγορά, ήταν να λάβουμε 43,7 δισ. ευρώ από τους ευρωπαίους. Τελικά θα πάρουμε 49,1, ήτοι 5,4 δισ. ευρώ παραπάνω.

Για τα υπόλοιπα 5,9 δισ. ευρώ που απαιτούνται για να συμπληρωθούν τα 11,3 της επαναγοράς θα χρησιμοποιηθούν κεφάλαια τα οποία με τα προ της επαναγοράς δεδομένα θα «έπεφταν», με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στην οικονομία.

Βεβαίως μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι διαγράφοντας χρέος 20 δισ. ευρώ βελτιώνονται οι οικονομικοί δείκτες της χώρας και μαζί τους οι προοπτικές της. Ομως αυτά είναι νούμερα που μπορούν να βοηθούν την Κριστίν Λαγκάρντ στο να εξασφαλίσει τη στήριξη του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ και τον Βόλφανγκ Σόιμπλε στο να υποστηρίξει την πολιτική του, όμως σε καμμία περίπτωση δεν πρόκειται να συμβάλλουν στην ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας και την μείωση της ανεργίας.

Από την άλλη, αν και τα 11,3 δισ. ευρώ «έπεφταν» στην αγορά, τότε θα μπορούσαμε να κάναμε λόγο για πιθανή επανεκκίνηση της οικονομίας.

Βεβαίως το πρόβλημα είναι ότι οι Eυρωπαίοι δύσκολα θα κατέληγαν σε μια τέτοια επιλογή. Διότι είναι θέμα αξιοπιστίας: σε ποιον να δώσουν τα λεφτά, ποιος θα τα διαχειριστεί κλπ. Ενώ με την επαναγορά δίνουν ομόλογα EFSF στις τράπεζες και τα επενδυτικά κεφάλαια και ξεμπερδεύουν.

Και αυτό είναι το μεγαλύτερο έλλειμμα της χώρας που δημιούργησε τα προηγούμενα χρόνια το πολιτικό σύστημα και το οποίο δυστυχώς δεν μπορεί να καλυφθεί με λογιστικά τρικ.

Θα χρειαστεί πολλή δουλειά και πολύς χρόνος για να ξαναγίνει η χώρα αξιόπιστη και να προσελκύσει η οικονομία κεφάλαια και επενδύσεις. Και στον δρόμο αυτό το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να είναι προσγειωμένο. Δεν μπορεί να θριαμβολογεί ή να καταστροφολογεί (ανάλογα σε ποια πλευρά βρίσκεται) κάθε φορά που καταλήγουμε σε συμφωνία ή παίρνουμε μία δόση.

Είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό ότι η χώρα σώθηκε επειδή πήραμε τη δόση. Οπως είπε και ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας, «το ταξίδι αρχίζει σήμερα»…

[Του Γιώργου Παπαϊωάννου από Το Βήμα]

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr