Βίοι αγίων που εορτάζουν σήμερα

Αγιος Λουππος

Ὑπῆρχε Λοῦππος δοῦλος, ἐκ δὲ τοῦ ξίφους

Ἐλεύθερος προσῆλθε τῷ Χριστῷ φίλος.

Εἰκάδι ἐν τριτάτῃ πέφνε Λοῦππον φασγάνου ἀκμή.

Για τον Άγιο αυτό δεν αναφέρεται πουθενά βιογραφικό του υπόμνημα στους Συναξαριστές. Μόνο στον Παρισινό Κώδικα 1617 αναγράφεται ότι, ο μάρτυρας αυτός ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό μπροστά στον ειδωλολάτρη άρχοντα, ο όποιος με διάφορες κολακείες προσπάθησε να τον πείσει να θυσιάσει στα είδωλα. Αλλά επειδή δεν τα κατάφερε τον βασάνισε με τον πιο φρικιαστικό τρόπο και στο τέλος τον αποκεφάλισε.

Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.

Τὴν ἀπροσμάχητον, τοῦ Λόγου δύναμιν, Λοῦππε μακάριε, περιζωσάμενος, κατεπολέμησας στερρῶς, τὸν ἄρχοντα τῆς κακίας, σὺ γὰρ ὑπερέλαμψας, ἐν ἀγώσιν ἀθλήσεως, ὅθεν καὶ ἀπέλαβες, τὸ βραβεῖον τῶν ἄθλων σου, πρεσβεύων ἐκτενῶς ἀθλοφόρε, διδόναι ἠμὶν πταισμάτων λύσιν.

Αγιος Ειρηναιος Επισκοπος Λουγδουνου (140 – 202), Αγιος Ποθεινος Ιερομαρτυρας, Επισκοπος Λουγδουνου

Σπεύδει λιπεῖν γῆν ἐκ ξίφους Εἰρηναῖος.

Ἐρωτιᾷ γὰρ τῶ πρὸς οὐρανοὺς πόθῳ.

Άγιος Ειρηναίος επίσκοπος Λουγδούνου

Ο Άγιος Ειρηναίος, έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μάρκου Αυρηλίου (160 μ.Χ.). (Πιθανόν να γεννήθηκε στη Σμύρνη, περί το 140 μ.Χ., διότι σε κάποιο από τα συγγράμματα του, Έλεγχος 3,3 λέει, ότι παιδί ακόμα γνώρισε τον επίσκοπο Σμύρνης Πολύκαρπο (βλέπε 23 Φεβρουαρίου). Ποιου δάσκαλου όμως μαθητής υπήρξε και πώς μπήκε στον ιερό κλήρο δεν γνωρίζουμε). Ήταν διάδοχος των αγίων αποστόλων και έκανε επίσκοπος της πόλης Λουγδούνου (σημερινής Λυών) της Γαλλίας (μετά τον μαρτυρικό θάνατο του προκατόχου του Ποθεινού). Αυτός όπως λένε, συνέγραψε πολλά συγγράμματα κυρίως δογματικά. Και μ’ αυτά στήριξε πολλούς χριστιανούς στην ορθή πίστη, και τους γλίτωσε από τις πλάνες των διαφόρων αιρέσεων. Τέλος, αποκεφαλίστηκε και αυτός από τον βασιλιά Σεβήρο, το έτος 202 μ.Χ., παίρνοντας έτσι το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.

Άγιος Πόθεινος επίσκοπος Λουγδούνου

Ο Άγιος Πόθεινος υπήρξε επίσκοπος Λουγδούνου (σημερινής Λυών της Γαλλίας) πριν τον Άγιο Ειρηναίο. Έζησε μάλλον στις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ. και μαρτύρησε για τον Χριστό κατά το δεύτερο μισό του 2ου αιώνα μ.Χ.

Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ὡς σοφὸς Ἱεράρχης φερωνύμως ἐκήρυξας, τοῦ Εὐαγγελίου ἐν κόσμῳ, τῆς εἰρήνης τὰς χάριτας, παμμάκαρ Εἰρηναῖε ἱερέ, καὶ ἤθλησας στερρῶς ὑπὲρ Χριστοῦ· διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν μελῳδικῶς, Ἱερομάρτυς κράζοντες· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ, ἡμῖν χάριν καὶ ἔλεος.

Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.

Ὡς ἱερόν, ὑφηγητὴν τῆς χάριτος, καὶ εὐκλεῆ, τῆς ἀληθείας μάρτυρα, εὐφημοῦμεν καὶ βοῶμέν σοι, Εἰρηναῖε παμμακάριστε· Εἰρήνης πρὸς ὁδὸν Πάτερ κατεύθυνον, τοὺς πόθῳ προσιόντας τῇ πρεσβείᾳ σου, παρέχων ἡμῖν πταισμάτων ἄφεσιν.

Χαίροις Ἀποστόλων ὁ μιμητής, καὶ τῆς ἐν Λουγδούνῳ, Ἐκκλησίας ὑφηγητής· χαίροις Εἰρηναῖε, σοφὲ Ἱερομάρτυς, εἰρήνην ὁ βραβεύων, τοῖς σὲ γεραίρουσι.