Ποια μορφή γυμναστικής «σταματά τον χρόνο»

Η γυμναστική είναι ταυτόχρονα μέτρο πρόληψης και αντιμετώπισης τεράστιου αριθμού παθήσεων και συνήθως επιλέγουμε ένα συγκεκριμένο είδος (π.χ. αεροβική) έναντι κάποιου άλλου (π.χ. κολύμβηση) με κριτήριο τις προσωπικές μας προτιμήσεις, τον χρόνο που έχουμε στη διάθεσή μας ή τις αντοχές μας.

Οι επιστήμονες όμως τι προτείνουν;

Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Cell Metabolism, η κορυφαία μορφή γυμναστικής όσον αφορά την αντιγηραντική της δράση είναι η υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση (HIIT), καθώς διατηρεί τα κύτταρα πιο νέα.

Η υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση περιλαμβάνει σύντομα και έντονα «ξεσπάσματα» σωματικής άσκησης μεταξύ των οποίων παρεμβάλλονται μικρά διαλείμματα ή περίοδοι άσκησης χαμηλής έντασης. Η γυμναστική αυτή είναι αρκετά απαιτητική, όμως το βασικό της πλεονέκτημα είναι ότι δεν απαιτεί πολύ χρόνο.

Ερευνητές από τη Mayo Clinic στις ΗΠΑ, με τον ενδοκρινολόγο και οικογενειακό γιατρό Sreekumaran Nair επικεφαλής, μελέτησαν την επίδραση διαφόρων μορφών γυμναστικής σε δείγμα ανθρώπων ηλικίας 18-30 ετών και 65-80 ετών για διάστημα τριών μηνών. Οι μορφές γυμναστικής που επιλέχθηκαν για τη μελέτη ήταν η διαλειμματική προπόνηση, οι ασκήσεις με βάρη και ένας συνδυασμός των δύο. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν βιοψίες σε μυϊκό ιστό από τους συμμετέχοντες πριν την έναρξη της μελέτης και μετά το πέρας των τριών μηνών ώστε να διαπιστώσουν τυχόν αλλαγές στα κύτταρα.

Η διαλειμματική προπόνηση φάνηκε πως ενίσχυσε την ικανότητα των μιτοχονδρίων –τα οποία συχνά αποκαλούνται «εργοστάσια παραγωγής ενέργειας» των κυττάρων– να παράγουν ενέργεια κατά 69% στους συμμετέχοντες μεγαλύτερης ηλικίας (65-80) και κατά 49% στους νεότερους συμμετέχοντες (18-30).

Η δραστηριότητα των μιτοχονδρίων φθίνει με το πέρασμα των χρόνων, διαδικασία που συνοδεύεται από αύξηση στο αίσθημα κόπωσης, συρρίκνωση της μυϊκής μάζας και μειωμένη ικανότητα των μυών να απομακρύνουν τις περιττές ποσότητες σακχάρου από το αίμα (παράγοντας κινδύνου για τον διαβήτη). Ωστόσο, η διαλειμματική προπόνηση κατάφερε να βάλει φρένο σε αυτή τη διαδικασία ή και να την ανατρέψει εντελώς.

Χάρη στη διαλειμματική προπόνηση παρατηρήθηκαν επίσης βελτιώσεις σε δείκτες αναπνευστικής και καρδιαγγειακής υγείας, καθώς και αύξηση της μυϊκής μάζας. Οι ασκήσεις με βάρη δεν οδήγησαν σε τέτοιες θετικές επιδράσεις αλλά ούτε και σε βελτίωση της δραστηριότητας των μιτοχονδρίων, ενώ ο συνδυασμός διαλειμματικής προπόνησης και ασκήσεων με βάρη είχε μέτριο αποτέλεσμα, σημειώνουν οι ερευνητές.

Πηγή: onmed.gr