Κ. Βαζέχα: «Έτσι “σκοτώσαμε” τον Άγιαξ – Αυτό ήταν το μυστικό της ομάδας» (βίντεο)

Κάθε φορά όταν το ημερολόγιο δείχνει 3 Απριλίου, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού σκέφτονται μια στιγμή. Πριν από 24 χρόνια οι «πράσινοι» ζούσαν μια ιστορική στιγμή, παίρνοντας ένα απίστευτο «διπλό» στο Άμστερνταμ, σε παιχνίδι για τα ημιτελικά του Champions League, με αντίπαλο τον Άγιαξ. Το γκολ που έκρινε την αναμέτρηση το σημείωσε ο Κριστόφ Βαζέχα.

Ο θρυλικός Βαζέχα μιλά στο gazzetta.gr και εξιστορεί το πως χτίστηκε βήμα προς βήμα η μεγαλύτερη νίκη ελληνικής ομάδας στο Champions League! Από τις σκέψεις του μέχρι να πάρει την μπάλα από τον Δώνη, τα… μυστικά στην εκτέλεση και στην ομαδική κίνηση αλλά και στον τρόπο που πήγε να παίξει εκείνη η ομάδα αυτό το τόσο σπουδαίο παιχνίδι, απέναντι σε έναν αντίπαλο που ήταν ανώτερος, παντοδύναμος και το απέδειξε στην ρεβάνς του ΟΑΚΑ.

Χρήστο, πέρασαν 24 χρόνια. Νομίζω κάθε φορά που ξημερώνει 3 Απριλίου, αυτό το παιχνίδι έρχεται στο μυαλό σου…

«Έτσι είναι. Μπορεί να έχουν περάσει πολλά χρόνια, όμως, αυτή η νίκη ήταν τόσο σημαντική που δεν γίνεται να την ξεχάσεις. Πρέπει να θυμόμαστε πως πήγαμε στο Άμστερνταμ για να παίξουμε ένα πάρα πολύ δύσκολο παιχνίδι. Ο Άγιαξ εκείνης της εποχής είχε μία απίθανη ομάδα, με σπουδαίους ποδοσφαιριστές που όλοι έκαναν μεγάλες μεταγραφές τα επόμενα χρόνια. Δεν το κρύβω, τότε πηγαίναμε προς το γήπεδο με το πούλμαν και ο κόσμος του Άγιαξ μας είχε για τρία και τέσσερα γκολ. Νόμιζαν πως θα έχουν ένα εύκολο βράδυ απέναντί μας.

Εμείς, όμως, πήγαμε εκεί χωρίς άγχος, δεν είχαμε να χάσουμε τίποτα. Και μπορεί αρκετός κόσμος να πιστεύει σήμερα πως ήταν μια τυχερή νίκη ή πως κλειστήκαμε στην περιοχή μας και απλά κάναμε μια φάση αλλά δεν είναι έτσι. Έχω δει πολλές φορές το παιχνίδι από τότε. Δεν μας έκλεισαν στην περιοχή μας, υπήρχαν διαστήματα που κρατήσαμε καλά την μπάλα και είχαμε και ευκαιρίες για να σκοράρουμε, πέρα από την φάση του γκολ».

Το γκολ. Αυτό το γκολ! Υπάρχει κόσμος που ακόμη και σήμερα όταν το βλέπει, το πανηγυρίζει! Τι σκεφτόσουν στην αρχή της φάσης; Όταν πήρες την μπάλα; Γιατί δεν κάνεις ένα απλό πλασέ, την στέλνεις εκεί που δεν πιάνεται…

«Θέλω να πω κάτι για αυτό το γκολ. Όλοι ξέρεις μένουν στην δική μου εκτέλεση. Στο τέλος της φάσης. Αν δείτε, όμως, έχει γίνει υπέροχη ομαδική δουλειά. Από την άμυνα μέχρι και την επίθεση. Όλα ξεκινούν από ένα κλέψιμο της μπάλας του Αποστολάκη στα δεξιά. Το πρώτο μυστικό της φάσης που δείχνει ότι δεν φοβόμασταν τον Άγιαξ, είναι πως ο Στράτος δεν διώχνει την μπάλα μακριά. Βρισκόμασταν στο 87᾽, θα μπορούσε να απομακρύνει για να κρατήσουμε το μηδέν.

Είχε το καθαρό μυαλό να πασάρει στον Δώνη. Και εδώ υπάρχει ακόμη μια λεπτομέρεια. Όταν ο Δώνης ξεκινά την κούρσα του, ο Μάρκος κάνει κίνηση στα δεξιά του. Αυτή η κίνηση μπέρδεψε την άμυνα. Μπορούσε να πάει μέχρι το τέλος μόνος του, μπορούσε να δώσει στον Μάρκο και φυσικά μπορούσε να κάνει αυτό που έκανε και νομίζω ήταν το πιο σωστό. Να μου πασάρει την μπάλα σε εκείνο το σημείο.

Παρακολουθώντας την φάση να εξελίσσεται, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να μην βγω οφ-σάιντ. Αυτό είχα στο μυαλό μου. Από την στιγμή που έμεινα στο παιχνίδι και είδα την μπάλα να έρχεται, πλάσαρα! Δεν είδα που πήγε η μπάλα! Δεν είδα την πορεία της. Όταν σηκώθηκα, την είδα στο βάθος της εστίας. Σήκωσα τα χέρια για να πανηγυρίσω, δεν είχα το κουράγιο να κάνω κάτι περισσότερο από την υπερπροσπάθεια!

Όσο για την εκτέλεση μου, αν ξαναδείτε την φάση, θα διαπιστώσετε το εξής: Ο Φαν ντε Σαρ έχει βγει πάρα πολύ γρήγορα, μου έχει κλείσει όλο το τέρμα. Ο μόνος τρόπος για να πάει η μπάλα στο πλεκτό, ήταν αυτός. Να την περάσω από πάνω».

Έχεις σκοράρει πάνω από 300 γκολ στην καριέρα σου. Ήταν αυτό το πιο σημαντικό;

«Νομίζω πως ναι. Σκέψου κάτι. Μετά από τόσα γκολ, αυτό είναι ίσως το μοναδικό που θυμάμαι τόσες πολλές λεπτομέρειες. Από όλα τα άλλα, λίγα θυμάμαι κάποιες λεπτομέρειες, όχι όλες. Ήταν η διοργάνωση, η φάση που βρισκόμασταν, ο αντίπαλος, το πόσο μεγάλη ήταν αυτή η νίκη που κάνουν τόσο σημαντικό αυτό το γκολ».

Τι θυμάσαι μετά το γκολ; Από τους πανηγυρισμούς στα αποδυτήρια;

«Ήταν μια τρέλα αυτό που ακολούθησε. Ένας έτρεχε δεξιά, άλλος αριστερά, άλλος προς τον πάγκο του Άγιαξ. Ήταν μεγάλο το ξέσπασμα. Εγώ, σας ξαναλέω, δεν είχα κουράγιο να πανηγυρίσω με μεγαλύτερη ένταση. Όταν σε αυτό το παιχνίδι σκοράρεις στο φινάλε, σε ένα τόσο καθοριστικό σημείο του αγώνα, είναι λογικό οι πανηγυρισμοί να είναι έντονοι σε χορτάρι και κερκίδα».

Ποιο ήταν το μυστικό εκείνης της ομάδας που τρέλανε την Ευρώπη με την πορεία της μέχρι τους 4 της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης;

«Το μυστικό είναι πως τα αποδυτήρια μας ήταν πάρα πολύ καλά. Σαν οικογένεια ήμασταν, όλα τα παιδιά ήταν απόλυτοι επαγγελματίες και είχαμε άριστες σχέσεις μεταξύ μας. Είχαμε ένα πολύ καλό σύνολο, παίζαμε πολύ καλό ποδόσφαιρο και οι επιτυχίες σε Ελλάδα και Ευρώπη ήρθαν ως κάτι φυσιολογικό για αυτή την ομάδα».

Φτάσατε μια ανάσα από τον τελικό. Στον επαναληπτικό του ΟΑΚΑ, όμως, δεν τα καταφέρατε. Τι πήγε στραβά;

«Είχαμε κάποιες απουσίες σε εκείνο το παιχνίδι. Δεν έπαιζε ο Ουζουνίδης και ο Γεωργιάδης του Σάββα, παίκτες που είχαν παίξει σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια. Αυτό που μας έκοψε τα πόδια ήταν το γρήγορο γκολ που πέτυχε ο Άγιαξ. Στην αρχή του παιχνιδιού. Μετά για εμάς ήταν δύσκολο να αντιδράσουμε, δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Να βγούμε να ισοφαρίσουμε; Να μείνουμε πίσω και να περιμένουμε; Αυτό το γκολ έκαναν πολύ δύσκολα τα πράγματα για εμάς».