Το πρωτοσέλιδο της Liberation για το ναυάγιο στην Πύλο: «Το νεκροταφείο τους»

Στο πολύνεκρο ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου είναι αφιερωμένο το πρωτοσέλιδο της γαλλικής εφημερίδας Liberation την Πέμπτη (15/06).

Στο πρωτοσέλιδο της, φαίνονται τα ήρεμα και καταγάλανα νερά της Μεσογείου, τα οποία έγιναν ο τάφος για τουλάχιστον 79 ανθρώπους όταν την Τετάρτη (14/6) βυθίστηκε το αλιευτικό που μετέφερε παράνομους μετανάστες από το Τομπρούκ της Λιβύης με προορισμό την Ιταλία, και ο τίτλος είναι «Το νεκροταφείο τους».

«Ακόμα 79 μετανάστες νεκροί στη Μεσόγειο», γράφει στην επικεφαλίδα με τα κίτρινα γράμματα η γαλλική εφημερίδα, ενώ κάτω από τον τίτλο «Το νεκροταφείο τους» στη λεζάντα αναφέρει: «Μεταφέροντας εκατοντάδες άτομα και με μόλις 104 διασωθέντες, το ναυάγιο ενός ψαράδικου σκάφους την Τετάρτη έξω από τις ακτές της Ελλάδας είναι μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες των τελευταίων ετών. Ένα δράμα που πρέπει να ωθήσει την Ευρώπη να αναθεωρήσει τις πολιτικές υποδοχής».

⚫ Leur cimetière

Au moins 79 migrants sont morts en Méditerranée après le naufrage d'un chalutier au large de la Grèce. C'est la une de @Libe jeudi.

Lire : https://t.co/nj2k4mQp7h pic.twitter.com/UG5L8Wf2Yd

— Libération (@libe) June 14, 2023

Η διευθύντρια σύνταξης της γαλλικής εφημερίδας, Alexandra Schwartzbrod, γράφει στο φύλλο της Πέμπτης:

«Για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε να πνίγονται παιδιά, γυναίκες και άνδρες ενώ προσπαθούν πάση θυσία να ξεφύγουν από την πείνα, τη μιζέρια και τη βία και να αναζητήσουν καταφύγιο στην Ευρώπη; Πώς μπορούμε, ενώ κοιτάζουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη κάθε πρωί, να επιμένουμε να κλείνουμε τα σύνορα της Ευρώπης γνωρίζοντας ότι, αυτό ακριβώς το “κλείσιμο” ωθεί τους μετανάστες να παρακάμψουν τα εμπόδια και να ακολουθήσουν πιο επικίνδυνες διαδρομές; Πώς μπορεί κανείς να αποφασίζει να μη διασώζει ανθρώπους που βρίσκονται παρατημένοι μεσοπέλαγα, προκειμένου να τους αποτρέψει από κάθε απόπειρα διέλευσης; Πώς μπορείς να ξέρεις ότι στερείς, ακόμα και από τον “Άλλο”, τον ξένο, μία καλύτερη ζωή όταν, και οι ίδιοι, είμαστε προϊόντα παρελθούσας μετανάστευσης, όταν οι πρόγονοι των περισσότερων έδωσαν τις ίδιες μάχες; Πώς μπορεί, ακόμα, να εμποδίζουμε γυναίκες και άνδρες να έρθουν να εργαστούν στην περιοχή μας, ενώ συνεχίζουμε να παραπονιόμαστε για ελλείψεις προσωπικού σε νοσοκομεία, σχολεία, μεταφορές, εστιατόρια, αρτοποιεία κ.α.;».