Ο Φρέντυ Μπελέρης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ο «επίμονος Έλληνας». Βίωσε όλη τη μετάβαση της Αλβανίας από τα τρίσβαθα της διεθνούς απομόνωσης, που την είχε καταδικάσει το καθεστώς Χότζα επί δεκαετίες, στην αναζήτηση του Ευρωπαϊκού βηματισμού της.
Στη διαδρομή αυτή ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου, η αναγνωρισμένη ελληνική μειονότητα, είχε και έχει να αντιμετωπίσει τη διαρκή καχυποψία του Αλβανικού κράτους και τις φυγόκεντρες δυνάμεις προς το Ελληνικό Μητροπολιτικό Κέντρο.
Μια εξέλιξη που έχει τις εύλογες και καταλυτικές συνέπειές της, εις ότι αφορά τον ενεργό Ελληνικό πληθυσμό, που σήμερα είναι εγκαταστημένος και διαβιεί στα χωριά και τους Δήμους της Βορείου Ηπείρου. Χωρίς επίσης να παραγνωρίζονται οι διαβρωτικές συνέπειες της διάσπασης της Μειονότητας, ως προς του φορείς της πολιτικής εκπροσώπησής της, αλλά και την ένταξη στελεχών της στους μεγάλους πολιτικούς σχηματισμούς της Αλβανίας.
Απέναντι στο αρνητικό αυτό από πλευράς συσχετισμών και αριθμητικών δεδομένων υπόβαθρο ο Φρέντυ Μπελέρης, έδωσε τη μάχη του επί του πεδίου. Δε σκιαμάχησε εκ του ασφαλούς σε ανέξοδη κριτική και εκ του μακρόθεν.
Επέλεξε να διεκδικήσει τον Δήμο της γενέτειράς του Χειμάρρας, που εδώ και καιρό βρίσκεται στη επικαιρότητα σε διμερές αλλά και Ευρωπαϊκό επίπεδο. Αιτία κατά βάση η μέχρι στιγμής ανασταλείσα απόπειρα των αλβανικών υπηρεσιών να «απαλλοτριώσουν» παραθαλάσσιες εκτάσεις-οικόπεδα, που επί γενεές, ανήκουν σε Έλληνες ομογενείς.
Η επίσημη αιτιολογία που προβλήθηκε, αφορούσε τον σχεδιασμό για την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής και το χτίσιμο μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων. Στο παρασκήνιο συζητιέται έντονα η επιθυμία διοχέτευσης στην αγορά μεγάλων κεφαλαίων που έχουν συγκεντρωθεί από «πολυποίκιλες δραστηριότητες».
Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από τη βασιμότητα των αιτιάσεων, το ζήτημα αφορά τη διακινδύνευση του θεμελιώδους δικαιώματος της περιουσίας κάθε πολίτη και στη συγκεκριμένη περίπτωση των Ελλήνων μειονοτικών. Το πλέγμα των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών είναι το υπόβαθρο πάνω στο οποίο έχει στηθεί το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα. Εξ ου και η παρέμβαση των Κοινοτικών θεσμών, που υποχρέωσαν σε αναστολή του Αλβανικούς σχεδιασμούς.
Η σύλληψη και η προφυλάκιση του Φρέντυ Μπελέρη, του επίμονου Έλληνα, που κατάφερε τελικά να εκλεγεί Δήμαρχος της Χειμάρρας, επαναφέρει με τρόπο επίκαιρο όσο ποτέ, το ζήτημα της προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων και δη της μειονότητας.
Ο Φρέντυ Μπελέρης απέναντι σε αντιξοότητες και οιωνούς στάθηκε όρθιος. Είχε επιχειρήσει και το 2015 να εκλεγεί. Δεν απογοητεύθηκε. Απέδειξε ότι η δύναμη της επιμονής, δημιουργεί εξελίξεις και ιστορία. Οι μεθοδεύσεις για να τον λυγίσουν, δείχνουν κυνισμό και κοντόφθαλμο σκεπτικό.
Είναι κατώτερες της ευφυίας του Έντι Ράμα. Του Αλβανού Πρωθυπουργού, που παραμένει στη θέση του από το 2013 έχοντας κερδίσει τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και ο οποίος είχε εκλεγεί τρεις φορές, τη δεκαετία του 2000, Δήμαρχος Τιράνων.
Θα έπρεπε εξ αυτού του λόγου να είχε διδαχθεί ότι οι εκλογές κερδίζονται στην κάλπη και δεν υφαρπάζονται μέσα από τα Δικαστήρια και τις προσωπικές διώξεις. Εάν αντίθετα πρότυπό του είναι η πρακτική του Τούρκου Προέδρου, που κατήργησε και φυλάκισε το σύνολο των Κούρδων Δημάρχων κατηγορώντας τους συλλήβδην ως συνεργάτες των τρομοκρατών, φαίνεται να λησμονεί μια βασική διαφορά.
Ότι ο Τούρκος Πρόεδρος δε δείχνει να ενδιαφέρεται για την Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας του. Δεν ισχύει το ίδιο για την Αλβανία και τον Ράμα που φλέγονται για την Ευρώπη και την ένταξή τους. Με φυλακισμένους ωστόσο μειονοτικούς δημάρχους, θα πρέπει να την ξεχάσουν.
