Πέθανε η Φραντζέσκα Ιακωβίδου

Πλήρης ημερών έφυγε χθες από τη ζωή, η ηθοποιός και τραγουδίστρια, Φραντζέσκα Ιακωβίδου, κόρη της ποιήτριας και συγγραφέως Λιλής Ιακωβίδου-Πατρικίου και του ηθοποιού Μίχη Ιακωβίδη, εγγονή του ζωγράφου Γεωργίου Ιακωβίδη και σύζυγος του ζωγράφου και χαράκτη Χρίστου Δαγκλή. Η κηδεία της θα γίνει την Τρίτη 10 Μαΐου, στην 1μμ, στο Α’ Νεκροταφείο.

Γεννημένη το 1925 στην Αθήνα, η Φραντζέσκα Ιακωβίδου σπούδασε πρώτα στη σχολή του Γιάννου Σαραντίδη με τον Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Μίνω Βολονάκη και έπειτα στην φημισμένη σχολή Ράινχαρτ στην Βιέννη.

Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το καλοκαίρι του 1949 με το θίασο του Αδ.Λαιμού στο έργο «Επιστροφή απ’ το Μπούχενβαλντ». Στη συνέχεια έπαιξε με τους Λ. Κωνσταντάρα, Ντ. Ηλιόπουλο, Αν.Καλουτά, συνεργάστηκε με τους θιάσους «Λαμπέτη-Χορν», Κ. Ανδρεάδη, Μ. Κατράκη και εμφανίστηκε στο Εθνικό Θέατρο. Παράλληλα, εργάστηκε ως παρουσιάστρια στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) και έλαβε μέρος σε πολλές θεατρικές εκπομπές και μουσικά προγράμματα. Στο μεταξύ άρχισε να εμφανίζεται επαγγελματικά και ως τραγουδίστρια, δίνοντας ατομικά ρεσιτάλ στην Αθήνα και διαπρέποντας στο εξωτερικό.

Το 1953 έκανε το πρώτο της ρεσιτάλ τραγουδιού στο θέατρο Rex, κερδίζοντας τις επευφημίες του κοινού και την αποδοχή των σοβαρών κριτικών της εποχής, ενώ η ερμηνεία της στο ρεπερτόριο της Eντίθ Πιαφ σε ρεσιτάλ της στον Παρνασσό, της έδωσε τον τίτλο η «Ελληνίδα Πιαφ». Το 1965, το τραγούδι της «Μη λες τίποτα» κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ της Βαρκελώνης. Στη συνέχεια η Φ. Ιακωβίδου περιοδεύει στη Ρωσία, αλλά την περιοδεία της διακόπτει η κήρυξη της δικτατορίας στην Ελλάδα. Από το 1967 έως το 1974 εγκαθίσταται στο Παρίσι.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα με την μεταπολίτευση, συνέχισε την θεατρική πορεία της (θίασος Ποταμίτη, Μ. Ριάλδη, Λαικό Πειραματικό, ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης), και περιόρισε το τραγούδι στις ανάγκες των θεατρικών έργων. Από το 1983 ανέλαβε την παραγωγή και την παρουσίαση της μόνιμης ραδιοφωνικής εκπομπής του Δευτέρου Προγράμματος, «Τραγουδώντας το χθες», παρουσιάζοντας συνεντεύξεις, ιστορικά ντοκουμέντα εποχής και σπάνιο μουσικό υλικό από την ιστορία του παλιού ελληνικού τραγουδιού. Στο κινηματογράφο εμφανίστηκε στην ταινία του Νίκου Κούνδουρου, «Μπορντέλο».