Ο Τσίπρας, η Ιθάκη και το ταξίδι του πρώην πρωθυπουργού – «Η ιστορία, ευτυχώς ή δυστυχώς, διαρκεί πολύ»

Ενας χρόνος κλείνει σήμερα από το διάγγελμα του τότε πρωθυπουργού της χώρας, Αλέξη Τσίπρα, από την Ιθάκη για να αναγγείλει την «λύτρωση» μετά από μια 8ετή περιπέτεια λιτότητας όπως την χαρακτηρίζει.

Επέλεξε να το «γιορτάσει» με μια μακροσκελέστατη ανάρτηση στο Facebook όπου ο πρώην πρωθυπουργός επιχειρεί να παρουσιάσει τα κατά τον ίδιο επιτεύγματα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ενώ επιστρέφει στη λογική της κινδυνολογίας υποστηρίζοντας ότι με τον προϋπολογισμό που θα καταθέσει η κυβέρνηση της ΝΔ «το πιθανότερο είναι να κόψουν το αφορολόγητο, τη 13η σύνταξη και βλέπουμε…».

Σε μια προσπάθεια, τέλος, να αναπτερώσει το ηθικό των μελών του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις τρεις εκλογικές ήττες – στις ευρωεκλογές, τις περιφερειακές και τις εθνικές εκλογές – κλείνει την ανάρτησή του με τη φράση «ας μη θαρρούν πως η ιστορία τελείωσε εδώ. Η ιστορία, ευτυχώς ή δυστυχώς, διαρκεί πολύ».

Ολόκληρη η ανάρτηση έχει ως εξής:

Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ιστορικής σημασίας έξοδο της χώρας από τα μνημόνια. Στις 21 Αυγούστου του 2018, ο ελληνικός λαός μετά από μια πρωτοφανή 8ετη περιπέτεια λιτότητας, ηθικής και οικονομικής απαξίωσης, έφτασε επιτέλους στην Ιθάκη.

Οι θυσίες έπιασαν τόπο. Αυτό που δεν κατάφεραν τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις των κομμάτων της κρίσης, το κατάφερε η κυβέρνηση της Αριστεράς.

Παραλάβαμε μια χώρα σε οικονομική ασφυξία, με πρωτογενή ελλείμματα, με διαλυμένη παραγωγική βάση -σε κατάσταση εργασιακού μεσαίωνα με ανεργία που είχε σκαρφαλώσει στο 27,9% και στο 60% για τους νέους.

Κατορθώσαμε να αντιστρέψουμε την εικόνα. Ολοκληρώσαμε με επιτυχία το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων απορρίπτοντας διαλυτικά μετρά για τη κοινωνία.

Με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση και την ενοποίηση των ταμείων κάναμε ξανά βιώσιμο το ασφαλιστικό μας σύστημα.

Επαναφέραμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, αυξήσαμε τον κατώτατο μισθό και δώσαμε δωρεάν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη σε όλους όσους μένουν στη χώρα, Έλληνες και μετανάστες.

Με το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης αντιμετωπίσαμε αποφασιστικά την ανθρωπιστική κρίση και τη φτώχεια. Με τα οικογενειακά επιδόματα την παιδική φτώχεια, ενώ ταυτόχρονα επαναφέραμε την οικονομία σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και μειώσαμε την ανεργία στο 17,6% τον Απρίλη, δηλαδή περισσότερο από 10 ποσοστιαίες μονάδες.

Από την 21η Αυγούστου του 2018 ως και την 7η του Ιούλη του 2019, φέραμε στη Βουλή μέτρα ελάφρυνσης πάνω από 3,5 δισ. ευρώ, προχωρήσαμε στη μείωση του ΕΝΦΙΑ 30% μεσοσταθμικά, ενώ παράλληλα ακυρώσαμε τις προγραμματισμένες μειώσεις στις συντάξεις για το 2019 και στο αφορολόγητο για το 2020.

Η έξοδος της χρεοκοπημένης Ελλάδας από τα μνημόνια δεν ήταν, όμως, μια νομοτελειακή εξέλιξη που θα έρχονταν ούτως ή άλλως. Χωρίς τη ρύθμιση του χρέους που άνοιξε το δρόμο για την επιστροφή μας στις αγορές με τα ιστορικά χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού και χωρίς την ανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας διεθνώς, η Ελλάδα δε θα επέστρεφε στη κανονικότητα.

Αυτό άλλωστε ανέμεναν και οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, που είτε προέβλεπαν συνεχώς 4ο μνημόνιο, είτε πιστοληπτική γραμμή στήριξης, δηλαδή κεκαλυμμένο μνημόνιο.

Οι εκλογές του Ιούλη, χάρη στην έξοδο από τα μνημόνια, ήταν οι πρώτες μετά από 10 χρόνια που διεξήχθησαν χωρίς την ασφυκτική κηδεμονία των δανειστών να επισκιάζει τη προγραμματική αντιπαράθεση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησής του, κέρδισε σχεδόν όλα τα δύσκολα, για πολλούς ακατόρθωτα, πολιτικά και ιστορικά στοιχήματα, έχασε όμως τις εκλογές. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι ανάλογο στην ιστορία της χώρας.

Η ΝΔ κατάφερε να πείσει μεγάλο μέρος των πολιτών ότι όλα αυτά που κέρδισε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ήταν δεδομένα και θα γινόταν έτσι κι αλλιώς και μάλιστα πιο εύκολα. Ότι με έναν μαγικό τρόπο, παρότι οι δικές της κυβερνήσεις είχαν υπογράψει πλεονάσματα 4,5% και δε πέτυχαν να πιάσουν ούτε 0,5%, αυτοί θα μπορούσαν να πετύχουν συμφωνία με χαμηλότερα πλεονάσματα. Σήμερα βρίσκονται ήδη μπροστά στις συνέπειες των επιλογών τους. Γιατί ήταν επιλογή τους να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό και όχι αυταπάτη.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε εξαγγείλει και ξεκίνησε να εφαρμόζει ένα σχέδιο μείωσης των πλεονασμάτων κατά 1%, δηλαδή από το 3,5% στο 2,5%, από το 2020 και μετά, αξιοποιώντας το μεγάλο αποθεματικό στα δημόσια ταμεία που με κόπο δημιούργησε για αυτό το σκοπό.
Χάρη σε αυτό το σχέδιο θεσμοθέτησε το δώρο Πάσχα ως μόνιμη 13η σύνταξη, μείωσε τον ΦΠΑ στην εστίαση και στην ενέργεια, κατάργησε τη μείωση του αφορολόγητου και προανήγγειλε τη μείωση της προκαταβολής φόρου στο 50% και την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης.

Η ΝΔ όμως απέρριψε το σχέδιο αυτό, πριν καν το συζητήσει με τους θεσμούς.
Και αποδέχθηκε από μόνη της, καμία μείωση του στόχου για το 2020.
Και από το 2021 και μετά βλέπουμε, με αντάλλαγμα σκληρές μεταρρυθμίσεις μνημονιακού χαρακτήρα, όπως για παράδειγμα αυτή που έφερε στα κρυφά με τροπολογία, λίγα λεπτά πριν κλείσει η Βουλή για το Δεκαπενταύγουστο και έκανε δώρο στον ΣΕΒ τις αναιτιολόγητες απολύσεις εργαζομένων.

Με δυο λόγια η ΝΔ κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενη άμεσα φορολογικές μειώσεις και τελικά θα φέρει άμεσες επιβαρύνσεις στον προϋπολογισμό του 2020, σε σχέση με όσα είχε ήδη δρομολογήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Ποιες θα είναι αυτές θα το δούμε στον προϋπολογισμό. Το πιθανότερο είναι να κόψουν το αφορολόγητο, τη 13η σύνταξη και βλέπουμε…

Σε κάθε περίπτωση η ιστορία έχει ήδη καταγράψει ότι οι κυβερνήσεις των κομμάτων της κρίσης έβαλαν τη χώρα στα μνημόνια και το λαό στη πρωτοφανή περιπέτεια. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή που έβγαλε τη χώρα από μνημόνια, δίνοντας τέλος στη πρωτόγνωρη δοκιμασία του λαού μας.

Πέρυσι, τέτοια μέρα όμως, στο διάγγελμα μου στην Ιθάκη, προειδοποιούσα: «Φτάσαμε στον προορισμό μας, βγήκαμε από τα μνημόνια, αλλά έχουμε πλήρη επίγνωση ότι δεν τελειώσαμε εδώ. Νέες μάχες είναι τώρα μπροστά μας. Οι σύγχρονοι μνηστήρες είναι εδώ και στέκονται ακόμα απέναντι. Είναι όσοι επιθυμούν να δουν το καράβι ξανά να θαλασσοδέρνεται και το λαό ξανά στα αμπάρια».

Οι μνηστήρες, πράγματι, είναι ακόμη εδώ και όχι μόνο απολαμβάνουν τους καρπούς των προσπαθειών του λαού μας, αλλά επιχειρούν και να γκρεμίσουν όσα με πολύ κόπο χτίσαμε.

Αλλά ας μη θαρρούν πως η ιστορία τελείωσε εδώ. Η ιστορία, ευτυχώς ή δυστυχώς, διαρκεί πολύ.