Μαρία Κανελλοπούλου για υπόθεση Δ.Λιγνάδη: «Δεν είναι δικαιολογία το ”δεν ήξερα”»

H ηθοποιός και πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μαρία Κανελλοπούλου αναφέρει για την υπόθεση Δημήτρη Λιγνάδη: «Ένας άνθρωπος που δρούσε από το 1984 παραβατικά και παρέμενε διαχρονικά ατιμώρητος, διορίζεται “για λόγους δημοσίου συμφέροντος”, χωρίς να ελεγχθεί από κανέναν, διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου; Και δεν φταίει ο πολιτικός του προϊστάμενος; Δεν υπάρχει πολιτική ευθύνη; Φυσικά και υπάρχει. Και ανήκει στον πρωθυπουργό».

Η ίδια εκτιμά ότι «η κα Μενδώνη τοποθετήθηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού, με “επικίνδυνη αποστολή”: τη διεκπεραίωση δύσκολων “εκκρεμοτήτων” όπως το Ελληνικό, οι Βυζαντινές Αρχαιότητες στο ΜΕΤΡΟ της Θεσσαλονίκης κι άλλες παρόμοιες. Με τη σφραγίδα της “επιστημονικής επάρκειας”, υλοποιεί την κυβερνητική “αναπτυξιακή” πολιτική, μέσω των δυνατοτήτων του Υπουργείου, και περιφρονώντας ενστάσεις, αντιδράσεις, διαφωνίες, απολαμβάνει την εμπιστοσύνη και τη στήριξη του πρωθυπουργού και του ακραίου Κέντρου. Από τη δεκαετία του ενενήντα, όντας διαρκώς γενική γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού με διάφορες κυβερνήσεις, είναι αναμφισβήτητη σήμερα επιλογή του κ. Μητσοτάκη».

«Η “αδέξια” διαχείρισή της εκθέτει και την κα υπουργό και τον πρωθυπουργό της χώρας» τονίζει στη συνέντευξη που μας παραχώρησε η ηθοποιός, που θεωρεί ότι «η υπόθεση Λιγνάδη που έσκασε στα χέρια της υπουργού, ήταν απρόοπτη, απρόβλεπτη, συγκλονιστική κι εκτός σχεδίου» και πρόσφατα στην εκπομπή «The 2Night Show» τόνισε: «Έχω πολλά να πω, αλλά θέλω να κάτσει ο κουρνιαχτός. Δεν είναι πράγματα που συμβαίνουν στο θέατρο αλλά σε όλη την κοινωνία. Η βία, η σεξουαλική παρενόχληση, η λεκτική βία διαπερνά όλες τις τάξεις και τα κοινωνικά στρώματα κι επαγγέλματα».

Και η ηθοποιός και πρώην βουλευτής, μαζί με όλη την ελληνική κοινωνία, παρακολουθεί με κομμένη ανάσα τις εξελίξεις στο «μέτωπο» Λιγνάδη»: «Προσωπικά την εμπλοκή του κ. Κούγια τη φοβάμαι» παραδέχεται.

«Ξέρει πολύ καλά ο κ. Κούγιας σε τι είδους κοινωνία απευθύνεται, πώς λειτουργούν τα μικροαστικά αντανακλαστικά της. Και οι δηλώσεις του, που ανακυκλώνονται στον δημόσιο λόγο, ενοχοποιούν κοινωνικές ομάδες, σεξουαλικές επιλογές, καταδικάζουν θύματα και προϊδεάζουν για αθωότητα πιθανών ενόχων, είναι εξαιρετικά ανησυχητικές».

Ανησυχητικό θεωρεί η συνομιλήτριά μας και τον τρόπο που οι πάντες, επί δικαίων και αδίκων, έχουν σκαρφαλώσει όψιμα στο άρμα του #MeToo. «Νομίζω πως οφείλουμε όλοι να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην αντιμετώπιση του ελληνικού MeToo» υπογραμμίζει.

«Να διασταυρώνουμε την πληροφορία ή τη διαρροή προτού “δικάσουμε” ή “αποθεώσουμε” απόψεις, πρόσωπα, πληροφορίες».

Έχει ενδιαφέρον το ότι μιλώντας με μαθητές της, νέους ή και παλαιότερους συναδέλφους της, βρίσκεται συχνά προ οδυνηρών εκπλήξεων, όπως: «Εντάξει αυτός τώρα ισχυρίζεται πως καταδικάζει το ένα ή το άλλο, όμως όταν ο ίδιος βρέθηκε σε θέση εξουσίας έκανε τα ίδια και χειρότερα!» αποκαλύπτει η κα Κανελλοπούλου.

«Και η αλήθεια είναι, πως καθώς το trend του MeToo εισέβαλλε ορμητικά στην καθημερινότητά μας, βλέπω -όχι χωρίς κάποια επιφύλαξη- ανθρώπους που δεν έχουν καταδικάσει ποτέ και κανένα άλλο είδος βίας, με την ορμή του νεοφώτιστου να δικάζουν και να καταδικάζουν γενικώς. Αυτό με φοβίζει. Γενικά με φοβίζει η αποπολιτικοποίηση. Δεν μπορούμε να μιλάμε για κακοποιητικές συμπεριφορές, λεκτικές ψυχολογικές, σεξουαλικές στον χώρο μας, μη λαμβάνοντας υπόψιν τις κακοποιητικές εργασιακές-οικονομικές σχέσεις που επικρατούν» επισημαίνει.

«Πιστεύω πως η νέα γενιά, θα κατεδαφίσει στερεότυπα και θα γράψει τη δική της σπουδαία ιστορία»

Μέσα στον ορυμαγδό της πολιτικής αντιπαράθεσης για το σκάνδαλο Λιγνάδη και την εξέλιξη της απεργίας πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, στον απόηχο των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας κατά της υπουργού Πολιτισμού, περίπου εξήντα άνθρωποι των Τεχνών και των Επιστημών υπέγραψαν κείμενο υποστήριξης υπέρ της κας Μενδώνη.

«Μπορεί να γίνουν και εκατό, αλλά υπάρχουν και χιλιάδες άλλοι που την καλούν να παραιτηθεί» σχολιάζει η κα Κανελλοπούλου.

«Δεν θα κρίνω ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, αν είναι σημαντικοί ή ασήμαντοι, γιατί το επίδικο δεν είναι αυτό. Είναι σίγουρα αξιοσημείωτο ότι αρκετοί εξ αυτών, είναι υφιστάμενοι της κας Μενδώνη, διορισμένοι σε εποπτευόμενους οργανισμούς του Υπουργείου, μερικοί χωρίς σχέση με τον Πολιτισμό κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.

Αλλά δεν κρίνονται ούτε για την επιστημονική τους επάρκεια, ούτε για την καλλιτεχνική τους αξία. Όπως και η κα υπουργός δεν κρίνεται για τις επιστημονικές της περγαμηνές. Κρίνεται για τη διαχείριση μιας “βόμβας” που εξερράγη στον χώρο του Πολιτισμού. Κρίνεται δηλαδή για τη διαχείριση μιας πολιτικής κρίσης. Κι ούτε είναι δικαιολογία το “δεν ήξερα”».

Μας εξηγεί το γιατί: «Κοιτάξτε, για να προσληφθώ εγώ και οι συνάδελφοί μου σε έναν θίασο, για ένα τρίμηνο συμβόλαιο, περνάμε από σαράντα κύματα: Αν είμαστε καλοί επαγγελματίες, αν σεβόμαστε τους συναδέλφους, αν κάνουμε καλό καμαρίνι, αν είμαστε εντάξει στο ωράριο… όλα ελέγχονται! Για να γίνει κάποιος Διευθυντής του Εθνικού θεάτρου της χώρας -απολύτως ένα πολιτικό πόστο- δεν χρειάζεται τίποτα, δεν ελέγχεται από πουθενά; Από κανέναν;».

Το ελπιδοφόρα στην όλη ιστορία, καταλήγει, είναι η εμπλοκή των νέων.

«Πιστεύω πως η νέα γενιά, θα κατεδαφίσει στερεότυπα και θα γράψει τη δική της σπουδαία ιστορία! Το πιστεύω, το ελπίζω, το εύχομαι» μας λέει, καταλήγοντας η κα Κανελλοπούλου, αισιόδοξα.