Σπάνιο υλικό: Η Γεωργία Βασιλειάδου στην τελευταία της θεατρική εμφάνιση το 1977 (φώτο)

Η Γεωργία Βασιλειάδου, αδιαμφισβήτητα άφησε το δικό της στίγμα στον ελληνικό κινηματογράφο, καθώς μέχρι και σήμερα, μεγαλώνει γενιές και γενιές.

Με μοναδικό ταλέντο, μπρίο και μια χαρακτηριστική φωνή η Γεωργία Βασιλειάδου ήταν μια πολύ αγαπημένη καρατερίστα του ελληνικού κινηματογράφου.

Ο Άρης Λουπάσης δημοσιεύει μια σπάνια φωτογραφία της Γεωργίας Βασιλειάδου από την τελευταία της εμφάνιση στην σκηνή του θεάτρου την περίοδο 1976-77 και γράφει χαρακτηριστικά:

«Η Γεωργία Βασιλειάδου στην τελευταία θεατρική της εμφάνιση (αριστερά) στο έργο του Γιώργου Κατσαμπή “Ένας Βουλευτής σήμερα” που ανεβαίνει στο θέατρο “Γιώργος Παππάς” (δεν υπάρχει σήμερα) στην οδό Σίνα την περίοδο 1976-77. Ένα χρόνο πριν θα κάνει και την τελευταία από τις δύο συνολικά τηλεοπτικές της εμφανίσεις, στην σειρά “Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται” με πρώτη εμφάνιση στην τηλεόραση το 1974 στην σειρά της ΥΕΝΕΔ “Το παλιό το κατοστάρι”.

Στην θεατρική παράσταση συμπρωταγωνιστούν ο Τάκης Μηλιάδης και η ταλαντούχα και ανερχόμενη τότε ηθοποιός Γωγώ Ατζολετάκη (κέντρο) και παρά το γεγονός ότι πλησιάζει στην ηλικία των 80 ετών, η άσβεστη φλόγα που έχει μέσα της για το θέατρο το οποίο υπηρετεί για περισσότερο από πενήντα χρόνια δεν την αφήνει να το εγκαταλείψει.

Ο απαράμιλλος επαγγελματισμός της να πηγαίνει από τους πρώτους στο θέατρο, η γενναιοδωρία, η απλότητα και οι πολύτιμες συμβουλές θα χαραχθούν στην μνήμη των συναδέλφων της καταδεικνύοντας και το μεγαλείο της ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης.

​Στα μέσα της σαιζόν και κατά την διάρκεια της παράστασης, η έντονη αδιαθεσία που θα αισθανθεί θα την αναγκάσει να μεταφερθεί στο νοσοκομείο όπου θα κριθεί απαραίτητη η ανάρρωση και η διαμονή της στο σπίτι καθώς και η αντικατάστασή της από άλλη ηθοποιό.

Στα επόμενα τρία χρόνια όπου έχει την περίθαλψη της μοναχοκόρης της Φωτεινής, μετά από ραγδαία επιδείνωση της υγείας της θα οδηγηθεί στον Ευαγγελισμό. Κατά την διαμονή της στο νοσοκομείο κλείνει όλες τις εκκρεμότητες που έχει και εκφράζει την επιθυμία να δει πολύ αγαπημένα πρόσωπα επιδιώκοντας μέχρι την τελευταία στιγμή να προσφέρει με κάθε τρόπο την βοήθεια της.

Στις 12 Φεβρουαρίου του 1980 αφήνει την τελευταία της πνοή και στην κηδεία της η μελαγχολία της έντονης καταιγίδας θα συνοδευτεί με την βαθιά μελαγχολία των ανθρώπων που την συνοδεύουν καθώς αισθάνονται ότι έχουν χάσει έναν δικό τους άνθρωπο. Μια μεγάλη και αξέχαστη καλλιτεχνική μορφή, προικισμένη με άφθαστο και πηγαίο κωμικό ταλέντο συνδυασμένο με σπάνιο ήθος και με αυτοσχεδιασμούς, ατάκες και ερμηνείες που αποτελούν σημαντική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές».