Π.Παυλόπουλος: «Ο κίνδυνος από τη ναζιστική θηριωδία και τα φαινόμενα του ναζισμού δεν έχει περάσει»

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος παραβρέθηκε σήμερα στις εκδηλώσεις για την ανακήρυξη του Καλλικράτη Σφακίων ως μαρτυρικού χωριού με αφορμή τη θλιβερή επέτειο της σφαγής στις 8/11/1943.

Ο κ. Παυλόπουλος τόνισε τα εξής, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του: «Τιμούμε σήμερα εδώ στον Καλλικράτη Σφακίων την ιερή μνήμη εκείνων οι οποίοι έπεσαν θύματα της ναζιστικής θηριωδίας στις 8 Νοεμβρίου του 1943. Τιμούμε τη μνήμη τους και διδασκόμαστε από αυτή διότι το να τιμάς σημαίνει πρωτίστως ότι δεν ξεχνάς.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πρώτον ότι για εμάς τους Έλληνες η ελευθερία είναι υπαρξιακή αρχή και μόνο ελεύθεροι μπορούμε να ζούμε. Και γι’ αυτό με κάθε τίμημα ακόμα και με τη θυσία της ζωής μας θα υπερασπιστούμε το έδαφός μας τα σύνορά μας την κυριαρχία μας που υπενθυμίζω πια πως το έδαφός μας και τα σύνορά μας είναι έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και αυτό το μεγάλο χρέος της υπεράσπισης της ελευθερίας εμείς οι Έλληνες και το έθνος των Ελλήνων θα το πράξει και θα το εκπληρώσει μέσα από όρους αρραγούς ενότητας διότι ξέρουμε τους όρους της ενότητας και το κόστος της διχόνοιας. Είναι αδιανόητο ξανά να κάνουμε λάθη μέσα από διχόνοιες και διχασμούς που ξέρουμε ότι στο παρελθόν μας στοίχισαν ακόμη και κομμάτια του εθνικού μας κορμού.

Στη μνήμη όλων αυτών, λοιπόν, που εδώ χάθηκαν, πρέπει να υπερασπιστούμε την ελευθερία μας ενωμένοι και αποφασισμένοι.

Δεύτερον στη μνήμη όλων αυτών που χάθηκαν να μην ξεχνάμε ότι ο κίνδυνος από τη ναζιστική θηριωδία και τα φαινόμενα του ναζισμού δεν έχει περάσει.

Στην Ευρώπη σήμερα βλέπουμε να ξεπηδάνε μορφώματα τα οποία είναι ουσιαστικά και δυστυχώς συνεχιστές αυτής της θηριωδίας αυτής της απάνθρωπης ιδεολογίας, αν μπορούμε να μιλάμε για ιδεολογία. Και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να υπερασπιστούμε τον άνθρωπο, τη δημοκρατία και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Πρέπει να μην επιτρέψουμε σε τέτοια μορφώματα να καθορίσουν ξανά το μέλλον μας και ιδίως το μέλλον της δημοκρατίας και του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Τέλος, θυμίζω, όπως το έχω κάνει πολλές φορές, ότι στη μνήμη τους -και αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση πράξη εκδίκησης, κάθε άλλο, είναι πράξη απόδοσης δικαιοσύνης στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού- εμείς οι Έλληνες διεκδικούμε πάντα και τις αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο. Οι απαιτήσεις μας και για το κατοχικό δάνειο και για τις γερμανικές αποζημιώσεις όπως έχω πει πολλές φορές είναι νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες.

Και είμαι βέβαιος πως και η Γερμανία μια χώρα που συμπορεύεται μαζί μας στον ευρωπαϊκό δρόμο, μια χώρα που συμπαραστάθηκε ενεργώς και με προσωπικότητές της στην τελευταία περιπέτεια της χώρας μας ξέρει ότι το να σέβεσαι τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, την ευρωπαϊκή ιστορία, είναι πράξη χρέους. Αιωνία η μνήμη τους».