Ποιες χρόνιες παθήσεις σχετίζονται με υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου

Ερευνητές από το Memorial Sloan Kettering Cancer Center και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες, διαπίστωσαν ότι οι χρόνιες παθήσεις συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου, προσφέροντας σημαντικές πληροφορίες για την πρόληψη της ασθένειας.

Η αλληλεπίδραση μεταξύ των ασθενειών, στην οποία η διάγνωση μιας χρόνιας πάθησης μπορεί να επιταχύνει την εμφάνιση άλλης ασθένειας, αποκτά συνεχώς μεγαλύτερη προσοχή.

Προκλινικές έρευνες δείχνουν ότι καρδιακά επεισόδια, όπως η καρδιακή ανεπάρκεια και το έμφραγμα του μυοκαρδίου, μπορούν να προκαλέσουν ανάπτυξη όγκων και μετάσταση σε ποντίκια με καρκίνο του μαστού και του εντέρου.

Επιπλέον, κλινικές μελέτες δείχνουν ότι οι ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια ή έμφραγμα του μυοκαρδίου διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου σε σύγκριση με όσους δεν πάσχουν από τέτοιες παθήσεις.

Η μεροληψία στις προληπτικές εξετάσεις παραμένει ανησυχητική, καθώς οι ασθενείς με καρδιοπάθειες ενδέχεται να υποβάλλονται σε συχνότερους ιατρικούς ελέγχους, γεγονός που οδηγεί σε ταχύτερη ανίχνευση του καρκίνου.

Στη μελέτη «Συννοσηρότητα στη μέση ηλικία και την έκβαση του καρκίνου», πραγματοποιήθηκε δευτερογενής ανάλυση της προοπτικής δοκιμής προσυμπτωματικού ελέγχου του προστάτη, του πνεύμονα, του παχέος εντέρου και των ωοθηκών, για να εξετάσουν πώς οι συννοσηρότητες στη μέση ηλικία επηρεάζουν τον μελλοντικό κίνδυνο καρκίνου και τη θνησιμότητα.

Η μελέτη, η οποία περιλάμβανε 128.999 ενήλικες ηλικίας 55 έως 74 ετών, ανέδειξε ότι οι καρδιοαγγειακές και αναπνευστικές παθήσεις συσχετίστηκαν με στατιστικά σημαντική αύξηση του κινδύνου καρκίνου. Ωστόσο, οι μεταβολικές, γαστρεντερικές και ηπατικές παθήσεις δεν είχαν σημαντική επίδραση σε όλους τους τύπους καρκίνου, αν και συσχετίστηκαν θετικά ή αρνητικά με διάφορους τύπους.

Οι ηπατικές παθήσεις είχαν τη μεγαλύτερη συσχέτιση με τον καρκίνο του ήπατος, ενώ οι μεταβολικές παθήσεις σχετίζονταν με υψηλότερο κίνδυνο για εννέα τύπους καρκίνου και χαμηλότερο κίνδυνο για τέσσερις, όπως ο καρκίνος του πνεύμονα και του προστάτη.

Τα ευρήματα της έρευνας τονίζουν την ανάγκη για στρατηγικές δημόσιας υγείας που να επικεντρώνονται στην έγκαιρη διάγνωση και διαχείριση των χρόνιων παθήσεων, καθώς αυτές μπορεί να συμβάλουν στη βελτίωση της πρόληψης του καρκίνου.

Η επίσημη ένταξη της αξιολόγησης των συννοσηροτήτων στην τακτική αξιολόγηση του κινδύνου καρκίνου μπορεί να οδηγήσει σε πιο εξατομικευμένα προγράμματα πρόληψης.