Έκθεση Βουλής: Ενισχύει την αδικία ο κρατικός προϋπολογισμός του 2017

Ενισχύει την αδικία ο κρατικός προϋπολογισμός που κατέθεσε η κυβέρνηση, όπως επισήμανε ο Παναγιώτης Λιαργκόβας, συντονιστής του γραφείου προϋπολογισμού του κράτους στη Βουλή, ασκώντας κριτική για το θέμα των υψηλών έμμεσων φόρων, αλλά και για τους υψηλούς στόχους των πρωτογενών πλεονάσματων.

Μιλώντας στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής για το προσχέδιο του προϋπολογισμού, ανέφερε ότι το προσχέδιο εντείνει την ύφεση, γιατί προβλέπει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και επισήμανε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα προϊδεάζουν την κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής.

«Είναι μια κατάκτηση προς την πλευρά της συνέχισης της λιτότητας, δηλαδή μείωση δαπανών και αυξήσεις φόρων. Αυτά λειτουργούν υφεσιακά και, σε συνδυασμό μάλιστα, με ένα υψηλό δημόσιο χρέος, το οποίο υπάρχει αυτήν τη στιγμή, τον αποκλεισμό από τις διεθνείς αγορές και την αδυναμία αντικυκλικής δημοσιονομικής πολιτικής, όλα αυτά μαζί δημιουργούν ένα τοξικό κλίμα και ενισχύουν τον κίνδυνο οικονομικής στασιμότητας» υπογράμμισε ο κ. Λιαργκόβας.

Όπως τόνισε, τα δύο αυτά αυτά μέτρα -λιτότητα και έμμεσοι φόροι- αντιστρατεύονται την κοινωνική δικαιοσύνη και την ισότητα. Γιατί είναι γνωστό και διάφορες μελέτες έχουν δείξει, άλλωστε, ότι η λιτότητα επηρεάζει επί τα δυσμενεστέρω τις ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις. Επίσης, σύμφωνα τον κ. Λιαργκοβα, η αυξημένη φορολογία στους έμμεσους φόρους ενισχύει την αδικία, γιατί επηρεάζει τις πιο ασθενείς κοινωνικές τάξεις.

Όπως υπογράμμισε, το προσχέδιο του Κρατικού Προϋπολογισμού είναι συμβατό με τους δημοσιονομικούς στόχους που έχουν τεθεί, όπως αυτοί έχουν τεθεί στο 3ο Μνημόνιο και στο συμπλήρωμά του. Αποτυπώνει, όπως ανέφερε, την κρισιμότητα της κατάστασης, αναφέρεται σε πολλούς κινδύνους που υπάρχουν επομένως, από αυτής της πλευράς είναι μια ρεαλιστική αποτύπωση της κατάστασης και της ανάγκης συνέχισης των μεταρρυθμίσεων.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Λιαργκόβα, σε διάφορα σημεία του ο προϋπολογισμός  ότι έχει εσωτερικές αντιφάσεις.

«Μέσω της ανακατανομής δαπανών στην ανάγκη ενίσχυσης του κοινωνικού εισοδήματος αλληλεγγύης και αυτό θεωρούμε ότι είναι σωστό και γενικότερα των ασθενέστερων τάξεων και μάλιστα, αναφέρεται ότι συγκεκριμένα η δημοσιονομική υπευθυνότητα προσπαθεί να συζευχθεί με κοινωνική δικαιοσύνη, αυτό από τη μια μεριά, αλλά από την άλλη ενισχύει τη λιτότητα και έχει εκτεταμένες αυξήσεις στους έμμεσους φόρους» επισήμανε.

Επίσης, όπως τόνισε, ένα άλλο σημείο, το οποίο χρήζει διευκρίνισης έχει να κάνει με τα εσόδα από τις αποκρατικοποιήσεις, γιατί προσπαθήσαμε να βρούμε αντιστοιχία στα έσοδα, τα οποία προβλέπονται από ιδιωτικοποιήσεις, με βάση το Μνημόνιο.

Συγκεκριμένα, όπως ανέφερε, για το 2016 και 2017 αναφέρονται έσοδα ύψους 2,5 δισ. ευρώ και 2,2 δισ. ευρώ, αντίστοιχα, αλλά «αντίστοιχο πίνακα ή αντίστοιχη σύγκριση συμβατή με αυτό που προβλέπει το Μνημόνιο δεν είδαμε, μάλλον είδαμε επί το αρκετά χαμηλότερο εκτιμώμενο ποσό, το οποίο και αυτό δημιουργεί μια αντίφαση».

Ένα δεύτερο στοιχείο που έχει να κάνει με την ύφεση, που ανέφερε ο κ. Λιαργκόβας, σχετίζεται με το μείγμα της δημοσιονομικής προσαρμογής. Υπάρχει μια εμμονή, επιμονή στην αύξηση των εσόδων κατά 2,5 δισ. € το 2017 και η διεθνής βιβλιογραφία έχει αφιερώσει πάρα πολλά στο μείγμα της δημοσιονομικής προσαρμογής. «Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι η έμφαση στη φορολογία λειτουργεί πιο υφεσιακά απ’ ότι η έμφαση στις δαπάνες, αλλά αυτό είναι συζητήσιμο» είπε χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με τον κ. Λιαργκόβα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η υψηλή φορολογία στρεβλώνει τα κίνητρα για εργασία και επένδυση και επομένως ο στόχος για διατηρήσιμη ανάκαμψη γίνεται δυσκολότερος, καθώς πολλοί εργαζόμενοι που φορολογούνται υπερβολικά είτε φεύγουν στο εξωτερικό είτε φοροδιαφεύγουν και το ίδιο κάνουν και οι επιχειρηματίες.

Ένα άλλο ζήτημα, όπως είπε, που έχει να κάνει με τα ειδικότερα σημεία είναι η ρεαλιστικότητα των στόχων όσον αφορά τους ρυθμούς μεγέθυνσης και τα πρωτογενή πλεονάσματα. Εκτίμησε ότι οι στόχοι είναι φιλόδοξοι.

«Προβλέπεται ένας υψηλός ρυθμός ανάπτυξης, μεγέθους 2,7%. Θεωρούμε ότι η φιλοδοξία και η μη ρεαλιστικότητα πηγάζει μάλλον από το γεγονός ότι οι παραδοχές, πάνω στις οποίες  βασίζεται αυτή η εκτίμηση -το 2,7%- είναι πάρα πολλές. Συνολικά έχουμε μετρήσει επτά παραδοχές που έχουν να κάνουν με το εσωτερικό περιβάλλον, συν άλλες τρεις-τέσσερις περίπου, που αναφέρονται στο ίδιο το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού, άρα δεν είναι 1-2-3 παραδοχές, όταν έχεις τόσο μεγάλο αριθμό παραδοχών, προκειμένου να εκτιμήσεις ένα μέγεθος, τότε η ρεαλιστικότητα του υποδείγματος αρχίζει και γίνεται πιο αδύναμη» εξήγησε.